top of page

Μηχανισμός παθολογίας

​Πώς προκαλούνται οι παθήσεις (και πώς θεραπεύονται)

Υπάρχουν 5 βασικοί παράγοντες υγείας που μας επηρεάζουν:

Κληρονομικότητα, μηχανικοί, βιοχημικοί, ηλεκτρομαγνητικοί και συναισθηματικοί παράγοντες.

Ερχόμαστε όλοι στη ζωή με μία κληρονομικότητα/γονιδίωμα. Έχουμε έμφυτες κάποιες ιδιαιτερότητες, ικανότητες, αλλά και αδύνατα σημεία. Αυτά δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε.*   

Ωστόσο το γονιδίωμα καθορίζει μόνο την προδιάθεση. Το αν θα αρρωστήσουμε ή όχι, εξαρτάται  κυρίως από τους υπόλοιπους παράγοντες που δρουν αθροιστικά στο σώμα μας στη διάρκεια της ζωής μας (επηρεάζοντας ακόμη και το γονιδίωμα μας - επιγενετική).

Οι παράγοντες αυτοί είναι μηχανικοί (πχ κακή στάση), βιοχημικοί (πχ διατροφικές τοξίνες), ηλεκτρομαγνητικοί (πχ. ακτινοβολία κινητών) και ψυχοσυναισθηματικοί (πχ στρες). 

 Στο χέρι μας είναι να προστατέψουμε το σώμα και τη βιολογία μας βελτιώνοντας τη μηχανική του (άσκηση, σωστή στάση), τη βιοχημία (υγιεινή διατροφή, βότανα, αποτοξίνωση), τη φωτοχημεία (φωτοβιορρύθμιση, πχ εκθεση στο ηλιακό φώς) και την ψυχολογία/συναισθηματική μας υγεία (πχ υγιείς σχέσεις, διατήρηση ηρεμίας).

    Φυσικά ο παραπάνω διαχωρισμός είναι μόνο για λόγους απλούστευσης. Οι παράγοντες αυτοί όχι μόνο αλληλοκαλύπτονται (π.χ. η άθληση προσφέρει τόσο μηχανικό όσο και βιοχημικό, αλλά και ψυχολογικό όφελος), αλλά δρουν και ιδιαίτερα αντισταθμιστικά (π.χ. αν η ψυχολογία είναι άριστη, βελτιώνεται η ικανότητα διαχείρισης τοξινών ή ηλεκτρομαγνητικής επιβάρυνσης κτλ.).

   Οι παραπάνω παράγοντες δρουν αθροιστικά στη διάρκεια της ζωής μας και συνήθως όταν φτάνουμε να πονάμε ή να έχουμε προβλήματα υγείας, έχει προηγηθεί η μακροχρόνια άθροιση μεγάλου αριθμού από αυτούς (π.χ. κληρονομική προδιάθεση + κακή μηχανική + τοξίνες + στρες = πόνος και δυσλειτουργία).

Ανάλογα με την κληρονομική προδιάθεση και το είδος των επιβαρύνσεων, μπορεί να δυσλειτουργήσει το μυοσκελετικό, ανοσοποιητικό, ενδοκρινικό σύστημα κτλ. και να προκληθούν διάφορες παθολογικές καταστάσεις/νόσοι.

Για το μυοσκελετικό σύστημα ιδιαίτερα, η παθολογία έχει ως εξής: μηχανικοί και ψυχολογικοί κυρίως παράγοντες, δημιουργούν στο σώμα σημεία έντασης και δυσλειτουργίας. Για παράδειγμα, ατυχήματα (χτύπημα, απότομη κίνηση), παρατεταμένη κακή στάση, ψυχολογικό στρες κ.α. ‘’κλειδώνουν’’ και προκαλούν ένταση σε ορισμένα σημεία του σώματος (συχνά μακριά από το σημείο της κάκωσης ή της πίεσης).

Τα σημεία αυτά ‘’σφίγγουν’’ και δυσλειτουργούν και είτε γίνονται τοπικά επώδυνα (Trigger Points) είτε επηρεάζοντας τη γενικότερη μηχανική και ισορροπία του σώματος δημιουργούν πρόβλημα σε άλλο σημείο - ιδιαίτερα αν υπάρχει και παράλληλη βιοχημική επιβάρυνση (τοξίνες) ή άλλα προβλήματα (ορμονικά, ψυχοσυναισθηματικά κτλ).

Για να χαλαρώσουν και να λυθούν τα σημεία αυτά υπάρχουν

διάφοροι τρόποι που μπορεί να έχουν καλό αποτέλεσμα (μασάζ,

φυσιοθεραπεία, άθληση κτλ.), αλλά ο αποτελεσματικότερος

φαίνεται να είναι η χειροπρακτική, ιδιαίτερα οι ''low force'' τεχνικές

(ακριβής εντοπισμός σημείων τάσης και χαλάρωση τους).

Με τον τρόπο αυτό επανέρχεται το σώμα σε μηχανική ισορροπία

και ανακουφίζονται άμεσα τα μυοσκελετικά ενοχλήματα - ακόμα

και αν δεν αντιμετωπιστούν οι λοιπές επιβαρύνσεις του οργανισμού (πχ τοξίνες). Αν μάλιστα η θεραπεία συνδυαστεί και με μείωση του τοξικού φορτίου (αποτοξίνωση, φωτοεμβιορρύθμιση/κιρκαδικός ρυθμός), τα αποτελέσματα είναι απλά εντυπωσιακά!

   Η γενικότερη κατάσταση υγείας λοιπόν, καθορίζεται κυρίως από την ισορροπία μεταξύ των διαφόρων επιβαρύνσεων (μηχανικών, βιοχημικών κτλ) και των αντίστοιχων θετικών επιδράσεων που σαν εξίσωση καθορίζουν το επίπεδο υγείας του ατόμου.

      Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ακριβώς, επειδή η νόσος είναι αποτέλεσμα άθροισης πολλών αρνητικών παραγόντων, μπορούμε να επιτύχουμε το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα (πχ παύση πόνου η βελτίωση κίνησης) με τελείως διαφορετικές θεραπευτικές μεθόδους. Αυτό συμβαίνει, γιατί όποιον παράγοντα από τη λίστα και να αφαιρέσουμε (πχ τις τοξίνες η τη μηχανική επιβάρυνση) θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, πχ παύση του πόνου - ωστόσο όμως όχι πλήρη θεραπεία (που απαιτεί την απομάκρυνση όλων των παραγόντων).

        Αν πχ ο ασθενής έχει κληρονομικά αδύνατο μυοσκελετικό + κακή στάση ή λάθος παπούτσι, δημιουργείται μηχανική επιβάρυνση. Αν τώρα έχει και διατροφικές τοξίνες ή στρες, ξεκινάει να πονάει.

Μπορεί λοιπόν κάνοντας ασκήσεις να σταματήσει να πονάει, γιατί βελτιώνει τη μηχανική του (και οι τοξίνες δεν μπορούν πλέον να προκαλέσουν πόνο), αλλά μπορεί να έχει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και με ένα βότανο που δρα αποτοξινωτικά ή κάποιες τεχνικές χαλάρωσης που μειώνουν το επίπεδο στρες. 

Η χειρότερη επιλογή είναι αντί να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες, να καλύψουμε απλώς τα συμπτώματα με φάρμακα (πχ τον πόνο με παυσίπονα). Τα φάρμακα αυτά δρουν συνήθως προσωρινά, καθώς η επιβάρυνση συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα και αναπόφευκτα το πρόβλημα θα επανέλθει ή θα εντοπιστεί αλλού, συχνά σε χειρότερη μορφή από την αρχική.

Αντίθετα, η καλύτερη επιλογή είναι ο εντοπισμός όλων των παραγόντων που βλάπτουν την υγεία μας (μηχανικών, βιοχημικών, ηλεκτρομαγνητικών και ψυχοσυναισθηματικών) και η βελτίωση/ρύθμιση τους.

* Ακόμη δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους παράγοντες της ανάπτυξης μας (συνθήκες κύησης, γέννησης και γαλουχίας μας πχ καισαρική τομή έναντι φυσιολογικού τοκετού, μητρικός θηλασμός κ.α.).

bottom of page